در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

با توجه به عدم وجود منابع آب کافی برای آبزی پروری و آلوده شدن بسیاری از آب های پاک در فرآیند پرورش آبزیان، طی پژوهشی 15 روزه اثر افزایش سرعت آب بر پرورش قزل آلای رنگین کمان به وسیله کاربرد مجدد آب خروجی و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار بررسی گردید که در آن فاکتورهای کیفی آب شامل: NO2-، NO3-، NH4+، O2، CO2،pH، قلیائیت (Alk)، سختی کربناته(KH)  و سختی عمومی (GH) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین وزن و طول اولیه ماهی ها به ترتیب 5.5±0.9 گرم و 6.7±0.7 سانتی متر بود. تیمارها شامل سرعت های 3.5، 7 و 10.5 سانتی متر بر ثانیه و آب ساکن بود. نتایج همبستگی ساده فاکتورهای شیمیایی آب نشان داد که تیمارهای آزمایشی در سطح 0.01 همبستگی داشتند. با افزایش سرعت آب شدت همبستگی بین زمان و فاکتورهای NO2،O2  و pH افزایش یافت. همبستگی در مورد NO2- منفی بود. اما در مورد فاکتورهای NO3-، NH4+ و CO2 با افزایش سرعت آب همبستگی کاهش یافت. در تیمار چهارم همبستگی NO3-که سریعترین جریان آب را داشت، منفی بود. میزان O2 و CO2 با افزایش سرعت آب به ترتیب افزایش و کاهش و میزان NO2 و NO3 نیز با افزایش سرعت آب در طول زمان به تدریج کاهش یافت. در مورد فاکتورهایNH4+  و pH علیرغم ثبت تغییرات بسیار جزیی در ضریب همبستگی(R) به طور کلی تغییرات آنها با افزایش سرعت آب قابل اغماض بود. نتایج در پایان آزمایش نشان داد که تیمار چهارم (سرعت 10.5 سانتی متر بر ثانیه) با کمترین نرخ افزایش آلودگی نسبت به سایر تیمارها بهترین عملکرد را داشت (P>0.05).

پرورش ماهی در سیستمهای بازگردشی طی سالهای اخیر رو به گسترش بوده ولی اثرات استفاده از آب برگشتی به خوبی مشخص نیست. هدف از این مطالعه، مقایسه عملکرد رشد، استرس و بیان ژنهای ماهیچه ای مرتبط با استرس و رشد قزل آلای رنگین کمان (O. mykiss) در دو سیستم باز و بازگردشی است. به این منظور، قزل آلای جوان تمام ماده با تراکم نگهداری 44 کیلوگرم بر مترمربع و تراکم بارگذاری 1 لیتر بر دقیقه به ازای هر کیلوگرم ماهی در دو سیستم باز (100% آب تازه ورودی) و بازگردشی (با کاهش 66% آب تازه ورودی و جایگزینی آب برگشتی) به مدت 60 روز مورد مطالعه قرار گرفت. غلظت آمونیاک کل در سیستم بازگردشی نسبت به سیستم باز افزایش معنی داری نشان داد. نتایج، کاهش معنی دار وزن کل ماهیان را در سیستم بازگردشی و به میزان 5/6% در مقایسه با تیمار سیستم باز نشان داد. در تیمار بازگردشی، طول کل، چنگالی و استاندارد و همچنین، نرخ رشد ویژه، کاهش و ضریب چاقی، افزایش داشت که این اختلافها از لحاظ آماری معنی دار نبود. ضریب تبدیل غذایی افزایش معنی داری را در سیستم بازگردشی نسبی نشان داد. مواجهه با آب برگشتی، افزایش مقادیر هورمون کورتیزول خون و بیان ماهیچه ای ژن پروتئین شوک حرارتی 70 (HSP70) را در تیمار بازگردشی نسبت به تیمار باز موجب شد. هیچ اختلاف معنی داری در بیان ماهیچه ای ژن های فاکتور رشد شبه انسولینی 1 (IGF-1) و زنجیره سنگین میوزین (MHC) مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از آب برگشتی کاهش اندک برخی از عملکردهای رشد و افزایش میزان استرس ماهی را موجب می شود و این کاهش رشد، مجزا از تغییر در بیان ژنهای مرتبط با رشد ماهیچه ای بررسی شده در این مطالعه است.

ددر مصارف صنعتی، آلاینده های ناشی از احتراق سوخت های فسیلی در توربین های گازی نیروگاه ها در حال انتشار بوده و به همین جهت، بررسی انتشار آن­ها به خصوص در شعله­های غیرپیش آمیخته مورد اهمیت قرار می­گیرد. در این پژوهش، با استفاده از شبیه سازی عددی در نرم­افزار OpenFOAM، اثر افزودن هیدروژن به متان در شعله غیرپیش آمیخته متان و هوا بررسی می شود. بدین منظور، احتراق متان با هوا در مشعل پیچشی سیدنی (SM1) به وسیله مدل های آشفتگی ε  k-و k-ω SST-SAS، مدل تابش P1 و مدل احتراق حجمی واکنشگاه اختلاط جزئی (PaSR) مدل سازی می شود. در این راستا، تأثیر دبی حجمی هیدروژن و افزایش دمای ناشی از آن برساختار شعله و گونه های احتراقی بررسی می شود. همچنین با استفاده از مدل­سازی شبیه­سازی گردابه­ بزرگ، الگوی ناحیه بازگردشی ثانویه در جریان غیرواکنشی متان و هوا نشان داده می شود. با افزودن هیدروژن در بالادست نواحی دما بالا از محور نازل به دلیل نفوذ سریع هیدروژن دور می­شوند. همچنین با افزودن هیدروژن به دلیل ضعف مدل­های میانگین­گیری رینولدز و عدم محاسبه ناحیه بازگردشی ثانویه، نواحی با دمای بالا اندکی افزایش ارتفاع دارند. علت کاهش کربن دی­اکسید در بالادست جریان، کمتر شدن مقدار سوخت هیدروکربنی و در پایین دست کامل نبودن احتراق و افزایش گونه کربن منواکسید است.

خشک کردن با کاهش فعالیت های میکروبی، زمان ماندگاری محصول را افزایش و با کاهش وزن و حجم مواد، بسته بندی، حمل و نقل و انبارداری محصولات را سهولت می بخشد. شاخص های کیفی و پارامترهای ترمودینامیکی از موارد مهم قابل بررسی در خشک کردن مواد غذایی و محصولات کشاورزی می باشند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیرات بازگردش هوا و پمپ حرارتی بر شاخص های کیفی (تغییرات رنگ، بازجذب آب و pH) و پارامترهای ترمودینامیکی (بازده حرارتی، حرارت و توان مخصوص مصرفی، ضریب خشک شدن و بازده همرفتی) خشک شدن کیوی می باشد. در این پژوهش از سه سطح بازگردش ( 0%، 50%، 100%)، سه سطح دمای خشک کردن (45، 55، 65 درجه سلسیوس) و دو سطح با و بدون استفاده از پمپ حرارتی استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش میزان بازگردش از 0% به 50% تغییرات رنگ افزایش و از 50% به 100% تغییرات کلی رنگ کاهش یافت و با بکارگیری پمپ حرارتی میزان تغییرات کلی رنگ کاهش یافت. همچنین با افزایش بازگردش از 0% به 50% میزان pH افزایش و از 50% به 100% میزان pH کاهش یافت. بیشترین بازجذب مربوط به بازگردش 100% و با وجود پمپ حرارتی بود. بالاترین میزان حرارت و توان مخصوص مصرفی در دمای 45 درجه سلسیوس، بازگردش 0% و با خاموش بودن پمپ حرارتی به ترتیب به میزان 37/73 و 57/83 مگاژول بر کیلوگرم و پایین ترین میزان این دو پارامتر در دمای 65 درجه سلسیوس، بازگردش 100% و با روشن بودن پمپ حرارتی به میزان 15/14 و 01/27 مگاژول بر کیلوگرم بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد که ضریب خشک شدن، بازده حرارتی و همرفتی با افزایش دما و بازگردش و با بکارگیری پمپ حرارتی روند صعودی داشت.

آبزی ‏پروری راه‏ حلی پایدار برای پاسخ به افزایش تقاضای پروتئین جانوری و امنیت غذایی در جهان است و امروزه، جهت توسعه آن، توجه به رویکرد آبزی ‏پروری پایدار (به لحاظ اقتصادی، اجتماعی و محیط‏زیستی) ضروری است. توسعه سامانه‏ های نوین آبزی ‏پروری طی سال‏ های اخیر گسترش زیادی یافته است و هر کدام از آنها، به نوعی اهداف آبزی ‏پروری پایدار را دنبال می‏‏ کنند. سامانه ‏های نوین آبزی‏پروری، با به حداکثر رساندن بهره‏‏ وری از منابع، کاهش هزینه‏ ها، تولید مناسب از بعد کمی و کیفی و اثرات محیط‏زیستی اندک، حصول آبزی‏پروری پایدار را مقدور می‏سازند. در بین سامانه‏ های معرفی شده تا کنون، سامانه ‏‏‏های بازگردشی، قفس، آکواپونیک، بیوفلاک و پرورش تلفیقی جز سامانه‏ های نویدبخش در تولید آبزیان در جهان شناخته می‏ شوند که می ‏توانند در ایران نیز توسعه زیادی بیابند. در مطالعه مروری حاضر، علاوه ‏بر معرفی و بررسی اهمیت این سامانه ‏ها در آبزی پروری پایدار، به فرصت های حاصل از توسعه این سامانه ها در کشور و چالش های فراروی آن پرداخته می شود.